De Standaard - Kanarie veroorzaakt busongeval

De Standaard - Kanarie veroorzaakt busongeval

Een speling van Moeder Natuur

Het kweekseizoen van 2009 brengt net zoals ieder jaar de hoop vooruitgang te kunnen boeken in het streven naar de standaardeisen van de gevleugelde vrienden die het eigen walhalla bevolken. Reeds enkele jaren speel ik met de gedachte om een extraatje te kunnen toevoegen aan het kweken van een mooie stam kanaries. Het is al moeilijk genoeg te streven naar een ideale vogel, laat staan er nog iets extra aan te willen toevoegen. Dit jaar wordt de beslissing genomen om alle kleurkanaries, die toch wel de nodige kwaliteit bezitten, op twee na, van de hand te doen. De liefde voor het gekuifde kanarieras dat ooit zijn geboorte in Gloucestershire gevonden heeft is te groot en krijgt vanaf dit jaar alle aandacht toebedeeld….op twee kweekkooien na. Kweekbak 23 en 24 worden dit jaar bevolkt door een mannetjes kleurkanarie en een norwich pop. Het resultaat van deze koppeling zal de komende jaren niet in de verste verten ook maar enige wimpel wegkapen op een TT, toch is het de bedoeling om hier een extraatje mee te kunnen bereiken waar de glosterstam binnen een jaar of vijf/zes met iets nieuws zal kunnen uitpakken. En wil het nu lukken dat net in een van deze twee kooien de grootste verbazing van mijn vogelliefhebbersbestaan voltrokken heeft. Bij het bijeensmijten van deze hoop letters tot een tekst kan ik trots zeggen dat er in het vogelverblijf bij de jongen 223 vleugels te bewonderen zijn. Na het uitvoeren van een eenvoudige staartdeling door 2 en een extra controle met een rekenmachine kan eenieder snel berekenen dat hier ofwel een fout in de opgave zit of dat Tipp-ex de huiskat een vogel naar het hiernamaals heeft geholpen, waarbij het restgegeven slechts 1 vleugel betreft. Doch niets is minder waar. De opgave klopt en Tipp-ex de huiskat is niet op bezoek geweest voor een moorddadige veldslag.

Daar het de bedoeling is om uit de koppelingen uit kooi 23 en 24 toch een aantal jongen te kweken naar volgend jaar toe en het besef dat bevruchte eieren niet van zelfsprekend gaan zijn, wordt ervoor gekozen om de norwichpoppen na het leggen van de eieren de eerste zes dagen zelf te laten broeden. Bevruchte eieren zullen ondergebracht worden bij andere kweekkoppels die op voorhand een volledig ingevuld dossier hebben binnengebracht van Foster Parents Birds. En zo geschiedt. Eieren volgen vlot, doch de bevruchting zit binnen het gevreesde minimum. Maar er is geen getreur. Het beoogde plan loopt nog steeds naar wens. Daar we enkel beschikken over ringen met een E-maat wordt er voor gekozen om de jongen niet te ringen. Een eventueel klemmende voetring willen we als belemmerende factor dan ook volledig uit de weg gaan. Dagelijks worden de jongen gecontroleerd of ze nog leven en voor de rest over gelaten aan de zorgen van de over-bedrijvige ouders. Op dag zes worden de jongen toch eens ter hand genomen en eveneens een volledige controle van het nest gedaan. Daar het bewustzijn een onmogelijk delirium tremens ruim overtreft worden op gegeven dag de ogen extra uitgewreven bij het controleren van de jongen uit de ‘kanariekruising’. Eén van de vlot groeiende jongen blijkt trotse bezitter te zijn van een extra lidmaat, te bestempelen onder de noemer ‘vleugel’. Daar de oudervogels beiden bloedzuivere vogels zijn die afstammen uit een huis waar vlag, wimpel en gouden medailles pronken met daarop de vermelding van wereldkampioen kan ik er van uitgaan dat de combinatie van deze twee bloedlijnen voor kortsluiting heeft gezorgd of dat moeder natuur als ingenieur een beetje humor in haar werk heeft gestoken. Of zou ze te maken gehad hebben met een slechte dag?
Vanaf deze dag krijgt dit kleinood toch dat net ietsje meer aandacht met het oog op een volgroeid exemplaar met drie vleugels. Menig stemmen gaan op dat dit hummeltje geen lang leven beschoren is. Aan mij de uitdaging om het tegendeel te bewijzen. En met het sterrenbeeld ram gaan we ons natuurlijk niet laten kennen.

Het is de enige vogel die versierd wordt met een naam: Harriër, naar het gevechtsvliegtuig dat ontwikkeld werd in het Verenigd Koninkrijk, hoe kan het ook anders. Norwich ligt net zoals Gloucestershire in Engeland, dus moest de naam toch enige verwijzing hebben naar dit land. Het idee dat deze vogel in de toekomst ‘Vertical Short Take Off and Landing-eigenschappen’ kan toepassen waarmee hij zowel horizontaal als verticaal kan landen en opstijgen, maakt de naam dan ook gegoten voor dit beestje. Vele dagen gaan voorbij. Al snel wordt het duidelijk dat Harriër even goed groeit als de twee collega’s die mee het nest bevolken.

De vleugel die de rug versierd lijkt toch eerder een aanhangsel te zijn dan een volwaardig te gebruiken vleugel, ook al staan er pluimen en pennen op te bewonderen. In het nest vormt de vleugel geen probleem Toch zijn er een aantal pennen die naar vijf voor elf wijzen. Het is te hopen dat deze naar de toekomst toe niet voor belemmering gaan zorgen. Afbinden van de vleugel zou een oplossing zijn met het oog op het gebruik in een verdere kweek, maar de curiositeit wint het hier ruimschoots op de functionaliteit. Hoe gaat Harriër er ‘later’ uitzien? Bij het inladen van de wagen om een weekje de grens over te steken naar het bergovergoten Oostenrijk wordt toch nog even het fototoestel uit de bagage geplukt om Harriër op de digitale kaart vast te leggen. Mooi volgroeid en klaar om in de rui te gaan. Nu is duidelijk te zien dat het gedrochtje van enkele weken geleden mooi is uitgegroeid tot een forse vogel. Vliegen stelt geen enkel probleem. Bij deze wordt Harriër gewoon mee in de vlucht geplaatst bij alle ander jongen. Het is zeker niet de bedoeling deze vogel als curiosum voor de rest van zijn leven dient opgesloten te zitten in een kweekbak of een tt-kooi.

Wat al enige tijd opvalt is dat de extra vleugel meestal mooi tussen de ‘echte’ vleugels gedragen wordt en dit onder de rechter vleugel. Pennen van staart en vleugels lopen in één tapijtje samen over in het derde lid. Menig individu zou hieruit kunnen opmaken dat het een mannetje betreft, doch niks is minder waar. Ook al is het een rechtsdragende vogels, toch zou het hier om een pop moeten gaan.

Of deze derde vleugel in de genen zit vastgepind zal af te wachten zijn naar volgend kweekseizoen toe. Al is de kans groot dat het hier om een toevalligheidje gaat. Toch zullen de jongen van Harriër extra in de gaten gehouden worden. Hoe zou je zelf zijn?
De vraag is nu wel onder welke reeks Harriër dient ingeschreven te worden op een tentoonstelling!?

Tom Cresens, LV 136 , WU218

Bedankt aan alle helpers

Warm weer, veel volk en véél bier: 'onze' avond op de Far West Concerten was een succes te noemen. Bedankt aan alle helpers. Foto's kun je bekijken in de kolom aan de rechterkant.